Kara umowna za opóźnienie nie jest kosztem podatkowym

Kolejny raz organ podatkowy, w tym wypadku Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przypomniał, że kara za nieterminowe wykonanie usługi jest niczym innym jak karą za wadliwe jej wykonanie i jako taka nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na przypadki, kiedy konkretne wydatki można uznać za koszt podatkowy. Zgodnie z art. 22 ustawy koszty uzyskania przychodów stanową wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów albo zabezpieczenia źródła przychodów. Musi nadto istnieć związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła.

Co więcej, art. 23 ustawy o PIT wymienia wprost przypadki, w których koszt nie będzie mógł być odliczony. Zgodnie z zapisem w ustawie, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonywanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonywanych robót i usług.

Nawet więc, gdy podatnik dostarczył niewadliwy produkt, ale dopuścił się przy tym zwłoki w dostawie i został z tego tytułu obciążony karą umowną, to kara taka nie będzie kosztem podatkowym. Ustawa o PIT nie precyzuje czy chodzi o odszkodowania i kary umowne będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez dłużnika na skutek niedochowania przez niego należytej staranności. Należy wiec przyjąć, że kosztem podatkowym nie będzie żadna kara umowna, bez względu na powód jej powstania.

Jak dodaje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, opóźnienie w wykonaniu świadczenia, nawet niezawinione przez dłużnika, stanowi wadę wykonywanych usług.

Podstawa prawna: Interpretacja indywidualna ws. zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kary umownej za niedotrzymanie terminu realizacji umowy (sygn. 0112-KDIL3-3.4011.174.2019.2.MC).